Հիացած եմ Դանիայի ֆուտբոլասերների պահվածքով: Զգում ես, որ մշակույթ է ձևավորվել, զգացվում է քաղաքացին` կիրթ քաղաքացին, որին չես նկատի նույնիսկ եվրոպական որևէ այլ երկրի մարզադաշտում:
Հիացած և տպավորված եմ մարզադաշտում հիմնի կատարումից:
Դա մի աննկարագրելի զգացում էր, տպավորություն, հրաշք: Երբ ֆուտբոլասերը, թռվռալու, սուլելու, դրոշ թափահարելու փոխարեն, երգում է, երգում է իր երկրի հիմնը, երգում է ինքնամոռաց, հպարտ, արժանապատվության զգացումով, գեղեցիկ, երգում առանց նվագակցության, առանց երաժշտության:
Սովորել է պետք, դաստիարակել: Ընդօրինակել է պետք, լավ բանն ընդօրինակելը անպատվաբեր չէ, ընդհակառակը: